Celebrate! Oslavujte!

(English version below)
Dvadsiateho siedmeho apríla celé Holandsko oslavovalo kráľove narodeniny. Je to štátny sviatok, takže školy, firmy atď. boli zatvorené a ľudia vyšli do ulíc. Napriek počasiu.
Vďaka tomu, že kráľovo priezvisko je „Van Oranje“ (Oranžový), ľudia  v obrovskom množstve a variáciách nosia oranžovú. Od ponožiek cez kravaty, čapice, okuliare, podprsenky, sukne; čo si zmyslíte to majú na sebe.
Holandské veľvyslanectvá v zahraničí organizujú oslavy a ponúkajú svojim hosťom jedlo, pitie, hudbu a tulipány (samozrejme oranžové).
Heslom všetkého je:“ Každý deň je dobrý deň na oslavu, ale s trochou oranžovej sa z neho stáva neobyčajný deň.

Ako je to s vami?
Domnievajúc sa, že nenosíte často oranžovú a málokedy oslavujete, by Vám hore uvedené mohlo pripadať trochu čudne.
Keď niečo dosiahnete uznáte si to a oslávite to, alebo to považujete za samozrejmé? Tak zabudnete na tú peknú chvíľu; pretože sa stalo aj veľa škaredých vecí, ktoré si každý deň pripomínate.
Dobré zabúdate a to zlé Vám v noci nedá spať?

Čo s tým?
Zvážte čo robíte. Uvedomujte si aj tie bežné každodenne veci .Uvedomte si, že aj tie najbežnejšie  udalosti „ nehodné zmienky“ sú  skutočne hodné zapamätania aj zmienky.
Potľapkajte sa po pleci a povedzte si „ som dobrý/á“. Bude Vás to stáť možno 15 sekúnd, uvedomiť si, zablahoželať si a precítiť ten hrejivý pocit.
Zrátajte si Vaše denné potľapkania a určite prevážia nad tými nepríjemnými udalosťami. Nevedome tak ustojíte aj  tie nepekné veci.
Výsledkom bude lepší nočný odpočinok a viac energie.
Čo je opäť hodné oslavy.

Chcete vedie? viac?
Napíšte mi.
_______________
René Marcel Ponneker
0915 046 014
renemarcel@pontrain.nl
http://pontrain.nl/sk/calimero.htm
http://www.martinus.sk/?uItem=220533

Celebrate

April the 27^th all of The Netherlands celebrated the king’s birthday.
It is a Bank holiday, so schools, companies, etc. were closed and people went out in the streets. Regardless the weather.
Due to the fact the King’s family name is ‘Van Oranje” ( Orange), people wear orange, in a huge variety. Like socks, ties, shoes, caps, glasses, bras, skirts, you name it, they wear it. Dutch Embassies abroad organize parties, and offer  their guests food, booze, music and tulips ( orange of course).
The common thread of all is; “Every day is a good party day, however with some orange it is a special day”.

How about you?
Assuming you aren’t often wearing Orange, and you even seldom party, the above mentioned sounds slightly  weird.
When you  accomplish something, do you recognize and celebrate  this joyful fact? Or is it business as usual?
And so you forget this nice moment; because a lot of ugly things happened ,  of which you   remind yourself every day.
The good you forget, the bad keeps you awake at night?

So what to do?
Consider the things you do. Even the so common everyday business, be aware of it . And realize, those ‘common’ or not worth to mention events, are in fact worth to remember indeed and to quote.
Give yourself  a pat on your  shoulder and say to yourself: ‘well done’. This costs maybe 15 seconds, to realize, congratulate and to feel the glow inside.
Count your daily pats, they will outnumber the  unpleasant events. Unperceived, you even can stand these ugly things.
Resulting  in a better night’s rest and more energy.
Again worth a celebration!

Want to know more?

Contact Pontrain

Advertisement

Prišla jar, ale betón nekvitne ……… Spring has arrived, but concrete doesn’t bloom

(English version below)
Ako ste si možno všimli, apríl a jar už prišli. Tráva začína rásť,  stromy dostávajú zelený jas
a ak ste alergickí na peľ zúfale hľadáte lieky .
Vonkajšia teplota stúpa, slnko svieti dlhšie a silnejšie, častejšie otvárate okná a nosíte menej, možno  aby ste zapôsobili.
Na vytvorenie viac miesta  sa prejaví impulz čistiť a/alebo  veci vyhadzovať.
Nevedome ľudia okolo seba robia viac miesta. Vznikajú nové nápady, aby ukázali svetu v čom sú dobría akí sú „pestrí“.
A potom… po zopár daždivých dňoch, večery ostanú mrazivo chladné, úroveň energie padá na nulu: a svet je hnusný. Späť do šedivosti Vášho betónového bunkru, Vášho domu a života a nové nápady miznú ako semienko vo víchrici. žiadne kvety, iba veľká chladná plocha. Vracia sa zimná atmosféra?
Ako je to s vami?
Ste schopní udržať si  pozitívny, živý pocit aj keď príde k neúspechu? Nenechajte sa premôcť mrzutosťou, obzrite si prírodu okolo seba. Na každom mieste, ešte aj na opustenom továrenskom pozemku, sa zjavujú kvety a stromy.
Nechajte sa inšpirovať a nechajte svoje nápady vyjsť na svetlo.
Čo s tým?
Ľudia majú dve uši a sú schopní ich používať. Podeľte sa o svoje nápady a tak ako Vy, ľudia sú ochotní odpovedať, poskytnúť pomoc a viesť Vás k tomu aby mohli Vaše nápady rásť a rozkvitať.
Nebuďte Vašimi vlastnými sudcami a cenzormi. Tak ako strom neváha, či nechať rásť svoje listy nezávisle od toho, či sa to okoliu páči, alebo nie (a jemu sa to páči), tak Vy vdýchnite Vaše nápady do svojho okolia.
Tak ako Vy máte jarný pocit v hlave, tak ho majú aj druhí. Nechajte svoje nápady byť inšpiráciou pre Vás samých aj pre druhých. Na oplátku dostanete energiu.
A môžete si byť istí, nové nápady je treba vždy.

Chcete vedie? viac?
Napíšte mi.
_______________
René Marcel Ponneker
0915 046 014
renemarcel@pontrain.nl
http://pontrain.nl/sk/calimero.htm
http://www.martinus.sk/?uItem=220533

Spring has arrived, but concrete doesn’t  bloom

As you may have noticed, April and Spring arrived. Grass starts to grow, a green glow comes over trees,and if you are  allergic  to  pollen, you desperately seek for medicines.
The outside temperature rises, the sun shines longer and stronger, you open the windows more often, and you wear less, maybe to impress.
To make more space an impulse pops up to clean and/ or to throw stuff away.  Unintentionally people create room around them.
New ideas pop up,  show the world what they are good at  and how colorful they are.
And then… After some rainy days the evenings are shivering cold, the energy level drops to zero: the world sucks.Back to the gray concrete bunker your house and life is, and the new ideas vanish as a seed in a  heavy storm.
No blooms, solely a vast chilly surface.
Is the winter atmosphere coming back?
How about you?
Are you able to  keep the positive and vivid feeling, even when a  setback occurs?
Don’t let grumpiness get in you, check the nature around you. On every spot, even on abandoned old factory grounds flowers and trees show up. Let this be an inspiration for you. And let your ideas come into the open.
So what to do?
People have two ears and are able to use those. You can tell about your ideas. And, just like you, people are willing to answer, provide help and guide you to make your ideas grow and flower.
Do not be your own judge and censor. As a tree isn’t hesitating to let its leaves grow regardless the environment likes it or not ( it does like it), you blow your ideas into your surroundings. As you have the ‘springy’ feeling in your head, others have this too.
Let your ideas be an inspiration for you and others. You get energy in return.
And be sure, there is always a need for new ideas.

Want to know more?
Contact Pontrain

Čo nás blokuje v úspechu – Blocking Convictions

(English version below)

Čo nás blokuje v úspechu

Moja známa zo Slovenska ovláda množstvo jazykov. Hovorí a píše, okrem materinského jazyka, ešte ďalšími 5-timi jazykmi. Celkom dobré, nie?
Nedávno som ju požiadal, aby skontrolovala preklad po profesionálnom prekladateľovi. Bol som zvedavý, či je preklad ľahko pochopiteľný.
Odmietla. Vraj si netrúfa kontrolovať prácu profesionála. Pretože nie je študovaná prekladateľka. Ani sa na ten preklad nepozrela! Rozhodli jej pochybnosti, nie realita.
Nie je jediná, koho ovládajú pochybnosti namiesto skutočnosti.
Fakty nie sú to, čo nás mätie. Je to náš názor na fakty.

Čo robiť?
Najskôr si musíme uvedomiť, prečo sa takto správame. Potom zistiť, ako sa vhodnejšie zachovať.
Zmeniť naše obmedzenia môžeme ale iba vtedy, ak ich považujeme za problém.

Prečo?
Pomerne často sú pochybnosti založené na nepríjemnej skúsenosti z konkrétnej situácie. Keď sa podobná situácia zopakuje, vyplávajú na povrch staré pochybnosti. Spolu so starou reakciou. Výsledkom je štandardizované konanie vhodné pre možno úplne inú situáciu a iné okolnosti.

Čo robiť?
Ak vám vaša štandardizovaná reakcia neškodí a bojíte sa skúmať nové prístupy, nechajte to tak.
Ale ak vás to stojí peniaze, priateľov, zamestnanie, budúcnosť, príležitosti či zažívate smútok, konajte a zmeňte to. Skúmajte každú (novú) situáciu. Uvidíte, či dokážete nájsť nové riešenie a novú reakciu.
Keď prežívate nejakú situáciu a zisťujete, že ste v starých koľajach, ZASTAVTE TO.
Zhlboka sa nadýchnite, zamyslite sa nad situáciou. Uvedomte si, čo túžite dosiahnuť a čo skutočne chcete urobiť TERAZ (nie čo ste urobili včera).
Potom konajte. Celé to nezaberie viac než 15 sekúnd.
Je to ťažké? Jedine, ak sa bojíte prekvapiť seba samého.
Výsledok? Nová skúsenosť, nový prístup a pokoj. A žiaden strach.

René Marcel
Pontrain.SK@gmail.com

Blocking Convictions

A Slovak friend of mine knows a lot of languages. She speaks and writes, besides her Slovak mother tongue, five foreign languages. Quite impressive.
Last, I asked her to read and check a translation, made by a professional translator. I was curious to know if that translation was easy readable.
She refused. Because she never could be able to control a professionals work. Because she is not a professional translator. She didn’t even try to look at the translation. So convicted she was. Her thoughts made the decision, not the reality.
She is not the only one who let thoughts decide, instead of a real time observation. What confuses us are not the facts, but the opinion about the facts.
What to do?
First we have to know why we act like this. By knowing that, what to do.
Still only act if we consider this as a problem.
Why
Quite often a thought is based upon an experience in a specific situation. Afterwards, if it seems such a situation is near, that old thought comes up. Accompanied by the old reaction. Result is standard action suited for a complete different situation is used in a lot of circumstances. Regardless useful, it is used.
What to do?
Well, if that standard reaction is doesn’t ‘hurts’ you, leave it; f you are afraid to explore new roads.
However if it costs money, friends, jobs, future, sorrow, chances, etc., act to change.
By being curious in every (new) situation. And then see if you find a new solution and reaction.
So, if you are in a situation and you realize you are acting the way you always do, STOP. Take a deep breath, think about the present situation, think what you want to reach, and then think what you really want to do NOW. Not what you did yesterday.
And then act. This only took about 15 seconds.
Hard to do? Only if you are afraid to surprise yourself.
Result: A new experience, a new road and satisfaction. No fear.

René Marcel

Pontrain.SK@gmail.com

Noví susedia New Neighbors

Noví susedia

(English version below)
V tomto období sa veľa diskutuje na tému imigrácia. Tisícky utečencov sa vydávajú na nebezpečnú cestu cez Stredozemné more, aby unikli pred vojnou, násilím, hladom a podobne
Niektoré európske krajiny sú ochotné im poskytnúť prístrešie, iné odmietajú.
Ich motiváciou je, že utečenci sú nebezpeční, berú miestnym prácu, stoja peniaze a tomu podobné obavy.
Tieto dôvody som už voľakedy počul.
Viac než desať rokov  ľudia zo Strednej Európy nemohli pracovať v Západnej Európe bez pracovného povolenia, ktoré sa ťažko získavalo. V tom čase mala EU v úmysle otvoriť hranice pre ľudí z Poľska, Českej Republiky a Slovenska.
V mojej krajine vznikol veľký odpor. „ Tí“ (…) ľudia  by boli sprostí, leniví ex-komunisti, prišli by len brať „naše“ peniaze, nehovorili žiaden cudzí jazyk a určite by sa nezačlenili do „našej“ kultúry.  To boli ešte  tie najpriateľskejšie názory na Slovákov a iných.
Teraz, viac než desať rokov neskôr, veľa Poliakov a Slovákov pracuje na rôznych miestach v takzvaných severných krajinách. Slovenské skupiny postavili novú líniu metra v Amsterdame, Poliaci pracujú v skleníkoch, na tulipánových poliach atď.
Sú cenení pracovníci. Žiaden z vyššie menovaných dôvodov na obavy  nebol pravdivý. Napriek tomu, vďaka ignorancií a nevôli spýtať sa „tých“ ľudí ako žijú, vzdor bol v tom čase prítomný.
Ako to vidíte vy?
Keď noví, pre vás neznámi ľudia, navštevujú vaše susedstvo, čo si o tom myslíte? Vyrušujú vás vo vašej každodennej rutine, ohrozujú váš život, sú špinavou škvrnou vášho mesta? Alebo sú obohatením vášho okolia, oživením pre vaše myslenie a pomoc pre vaše podnikanie?
Čo treba urobiť?
Zoberte si zrkadlo a predstavte si ako druhí vidia vás.
Pozrite sa do nedávnej minulosti, odkiaľ pochádzate a kam smerujete? Čo by ste urobili, keby ste boli v situácií tých utečencov?
A ešte: V roku 1968, po Sovietskom vpáde do Československa, „západné“ krajiny prijali veľa utečencov z Československa. V roku 1996, tenisový šampionát vo Wimbledone vyhral Holanďan, bol to zároveň jediný raz, čo Wimbledon vyhral Holanďan. Jeho meno? Richard Krajicek, syn utečenca (z Československa)…

Chcete vedieť viac?

Napíšte mi.

René Marcel Ponneker
Renemarcel@pontrain.nl

New Neighbors

In this period a lot of discussion is going on about immigration.
Thousands of refugees cross the Mediterranean in a dangerous trip to escape war, violence, hunger, etc.
Some European countries are willing to shelter these refugees, others refuse.
Their motivation is that those refugees are dangerous, they take jobs, they cost money, etc.
I have heard these reasons before.
For over ten years, people from “Central Europe” were not able to work in “Western Europe”, without a working permit, which was hard to get. In that time the EU intended to open the borders for people from Poland, Czech Republic and Slovakia.
In my country, a lot of resistance arose. ‘Those’(…) people were stupid, lazy ex- communists, they would only come to take ‘our’ money, didn’t speak any language and sure they wouldn’t fit  into ‘our’ culture. Those were the most friendly opinions about Slovaks and others.
Now, more than ten years later, a lot of Polish and Slovaks are working in several places in the so called Northern countries. Slovak teams built a new metro line in Amsterdam, Polish people are working in the glass houses, tulip fields, etc.
They are appreciated workers. None of the mentioned reasons were true. However, because of ignorance  and unwillingness to ask ‘those’ people about their way of living, the resistance in those days was present.
How about you?
When new people, unknown to you, are visiting your neighborhood, what do you think?
Are they a disturbance of your daily routine, a threat to your life and a dirty spot of your city? Or are they an enrichment of your surroundings, a refreshment of your thoughts and a help for your business?
So what to do?
Take a mirror and imagine how others see you.
Take a brief look at the recent history, where do you come from, and where are you heading to. And what would you do, if you were in the situation the refugees are in?
Form your own opinion. Do not follow what others say you have to think.

And: In 1968, after the Soviet invasion of Czechoslovakia, the ‘western’ countries absorbed a lot of refugees from Czechoslovakia. In 1996 a Dutch guy won the tennis championship of Wimbledon. It was the only time a Dutch guy won Wimbledon. His name? Richard Krajicek, son of a refugee (from Czechoslovakia)…..

Want to know more?
Contact Pontrain

Domnienky robia z vašich business plánov odpad An assumption makes an ass of u and me

Domnienky robia z vašich business plánov odpad
…a z vás hlupákov

(English version below)
Domnienky nemajú čo v podnikateľských plánoch hľadať. Iste, mnohé veci sú takzvané “premenné”. Ale najmä základné úvahy, základné piliere, si treba maximálne otestovať a nezaložiť na pocite “toto by mohlo fungovať” celý business. Inak nielen môžete odniesť podnikateľský plán do zberu, ale ešte aj budete za hlupákov s prázdnym kontom.

Pred necelým mesiacom som bol opäť pozvaný do komisie na Fakultu Managementu , aby som hodnotil prezentácie záverečných projektov z predmetu “Podnikanie”. Veľmi rád pracujem so študentmi, pretože aj ja sa pritom vzdelávam – učím sa, ako uvažujú, aký majú systém práce a ako sa správajú.
Finálne projekty boli naplnené neskutočným entuziazmom.  Spozoroval som však jeden spoločný znak ich práce na projektoch: začnú domnienkou ( napr. za problém bezdomovectva môžu drogy a alkohol )  a vybudujú okolo nej celý project. Všetky ciele, procesy, financovanie, ľudí, čas a pod. No nikto z nich si neoveril, či sú ich základné predpoklady správne. Investovali svoj čas, čas svojich mentorov, kopu nadšenia a vo finále môžu celý plán vyhodiť von oknom, pretože ich základné piliere (domnienky) nekopírovali reálny svet. A to je neskutočná škoda!
Dá sa poučiť z vlastných chýb, to je pravda. Ale skôr než si vybielime osobný účet a zoberieme pôžičku na podnikanie, našou ochranou môže byť kus kritického myslenia a zvedavosti. A hlavne, nebáť sa opýtať sa iných (či už mňa alebo vyučujúceho, spolužiakov, ľudí z praxe). Naučíme sa takto spoločne viac a predídeme pádom, z ktorých sa už nemusíme postaviť.
Ako to máte vy?
Už ste niekedy mali úžasný nápad a chceli ste ho zrealizovať? Napísali ste prepracovaný business plán, investovali peniaze a more času a potom zistili, že na trhu sa už niečo podobné nachádza? Alebo o váš product nikto nemá záujem?

Čo treba urobiť?
Na mojich tréningoch pre start-upy či zabehnutých podnikateľov sa vždy pýtam, či majú niekoho poriadne kritického vo svojom okolí. Niekoho, kto je skutočné ostrý a nekompromisný pri hodnotení. Predovšetkým pre start-upy je tento prístup záchranou, nie snahou o zruinovanie.
A čo keď nejaká idea skončila v slepej uličke? Nechajte ju tak. Zajtra príde nový deň a nová myšlienka.

Chcete vedieť viac?
Napíšte mi.
René Marcel Ponneker
pontrain.SK@gmail.com

Assumptions
An assumption makes an ass of u and me

About a month ago I was asked to observe and comment students who presented their projects . Students of the Management faculty.
Always nice to do, because I learn about how students think, work and act.
The topics were different, the ppt presentations  also. Their enthusiasm unbelievable.
However I experienced an attitude in all the students.
Which is: they make assumptions, and build their project on that. So process, goal, need of money, people, time etc.
However, none of them checked if those assumptions were really true.
Which meant in these cases their projects were completely useless. Because the assumptions were not what the real world was. And did not solve any problem.
It is a pity, because they spent a lot of time on it, their teacher and me also. Of course everyone learns from his or hers’ mistakes. However, if you can prevent a mistake by being curious, and not anxious to ask others about their opinion; they’ll probably learn more.

How about you?
Ever had a marvelous idea, and thought I go for it. Made an highly qualified plan, invested money and time, thought the world is waiting for your excellent product. And when you put it on the market, facebook etc. someone told you that your idea/ product was already invented.
Money went down the drain and you in a very bad mood.

So what to do?
Well, in my (coaching-) talks to start ups and more experienced entrepreneurs, I always ask if they have a good, sharp critic in the vicinity.
Someone who is really grumpy and sharp to their ideas. Willing to be polite, and rough if necessary.
The startup sees this attitude as an aid, not as an attack.
And if an idea doesn’t work out? Let it go. Tomorrow is a new day, new chance.

Want to know more?
Contact Pontrain
René Marcel Ponneker
pontrain.SK@gmail.com

The journey to Abilene by the government members of Russia and the Ukraine

The Abilene Paradox.
This means to do just the opposite of what you want to do. In common: a group of people collectively decide on an action that is counter to the preferences of many of the individuals in the group. http://en.wikipedia.org/wiki/Abilene_paradox

December 2013, Mr Putin was anxious the upcoming EU- Ukraine agreement would decrease the Russian influence in the Ukraine.He offered Mr. Viktor Janoekovytsj a loan of 11 billion euros and a big decrease on the gaz imported from Russia, so the Ukraine wouldn’t get ‘involved’ in the EU.
They both underestimated the reaction of the Ukrain people.

If they, at that stage, enabled the Ukrainians more influence, more money income, or the closing of the EU- agreement, no lasting crisis would have been born. Because the EU- agreement and the Russian money could exist together, no exclusions.

Alas, they maintained their own right. The trip to Abilene started.
Government members of both countries individually agreed with both leaders about their decision, despite their own opinion, because the fear of being excluded (executed?) was larger than to advice in contrary direction.

Common sense is exchanged to “us against the world”. Creating an enemy and misleading, is easier than creating a pleasant situation for everyone.
No one dares to advice: “a real statesman admits wrong decisions and will be prized”.

The nature of this ‘project’ ( better: upcoming war) is often enough described.
Who is really concerned about his children’s future? Who will step out? And admitting the road to Abilene was the wrong choice at the junction of smart and stupid?

History will judge and tell.

Eigen regie

De laatste weken van het jaar zijn voor de een genot en voor de ander een zure appel.
De buitenwereld prikkelt je met kerstboodschappen (doen), voorbereidingen, dure en goedkope kerstbomen, zorgverzekeringen, nog snel een huis (ver)kopen, wie organiseert op het eventuele werk een kerstborrel en alles meer waardoor jouw ‘zalig nietsdoen’-gevoel ver weg is.

De een laat zich hierdoor helemaal gek maken, de ander loopt fluitend rond.
Over de oorzaken hiervan is genoeg gezegd en geschreven, maar voor diegenen welke langzamerhand verlangen naar rust, probeer eens wat tussen de hectiek door.

Want laat je je leiden door anderen, of durf je zelf iets te doen?
Kijk ’s ochtends eens naar je spiegelbeeld en vraag daaraan of het een leuke dag wordt vandaag. Nee?
Mooi, ga je bed weer in en sta over een uur weer op.
Oh, dat gaat niet omdat…….. Er zijn dus tig redenen dat je jezelf van alles oplegt waardoor je een eigen wens ( m’n bed weer in) niet waarmaakt.
“Ja maar, de kinderen moeten naar school, ik moet op tijd op mijn werk of afspraak zijn. Ik moet…”, vul maar in.
Door het Heilig Moeten stuw je je eigen bloeddruk naar de piek van een kerstboom.
Wie is daarmee geholpen? Je omgeving? Die ziet weer dezelfde stresskikker als gisteren.
Vraag eens aan diegenen om je heen welke als een oase van rust rondlopen: “Hoe doe jij dat nou?”. Het antwoord gaat in de richting: ‘Ik heb het even druk als jij, maar ik kies wat IK belangrijk vindt, en wat IK eerst wil doen”.

Door zo’n antwoord raak je weer terug op aarde.
Dus stel gewoon de vraag. De dingen die je wil doen blijven hetzelfde, maar nu heb jij de regie. De dingen moeten niks, jij bepaalt wanneer een ding wordt afgehandeld. Niet andersom.

Wat doe ik ermee
In groepjes mensen en teams zijn altijd mensen die van alles moeten. Die laat ik in een activiteit aan anderen vragen: ”Wat vind jij wat ik moet?”. Vaak is het antwoord: “Je moet van mij helemaal niks”. Dat antwoord is vaak al voldoende om rust te brengen bij de HeiligMoeters.

ICT tip
MS Word
Met een toetsencombinatie het lettertype of grootte veranderen:
Verander lettertype    CTRL+SHIFT+F

Klagen of dragen?

“Het Nederlandse huishouden spaart te weinig”. Deze week kan ik er niet omheen, overal klinkt deze boodschap.
Het Nibud zegt dat je minstens € 3550,- achter de hand moet hebben. Voor kleine ellende als een kapotte wasmachine, tot een kapotte auto. In dat geval moet je een hogere buffer hebben.

In reacties op radio en tv hoor ik veel mensen zeggen: “Ja, dat is wel een goed, idee, maar…”. En in dat “maar” zit dan de boodschap verborgen: “Ik doe het niet”.
Wanneer je een ‘maar’ in je boodschap zegt, dan verzacht je het nieuws voor jezelf. En hoef je je er dus niet druk om te maken.
Iemand zei: “Goed dat ik het weet, maar het is te veel geld”. Oftewel; deze persoon heeft de boodschap al verworpen en hoeft er van zichzelf niet meer over na te denken.

Is het teveel geld, of teveel moeite? In één keer € 3550,- opzij leggen, dat is moeilijk. Echter, wanneer je denkt: “ik leg gewoon elke maand een tientje opzij”, dàt is voor jezelf  haalbaar en te bevatten. En dan doe je het ook.
Blijkt na een half jaar dat je dit tientje niet mist in je portemonnee, dan leg je voortaan twee tientjes opzij.
Mis je het wel, stop dan met opzijleggen. Je weet dan wel dat je in staat was een half jaar lang geld opzij te leggen. Je hebt het niet geprobeerd, maar gedaan. Want als je het geprobeerd had, dan was er niks gebeurd.
Proberen is nl. niks doen. Probeer te stoppen met roken; en je blijft roken. De kracht zit in woorden.

Heb je eens een idee en je zegt tegen iemand: “zeg zullen wij eens een keertje gaan…”. Dan gebeurt er verder niks.
Maar zeg je: Zeg, wij doen samen volgende week dinsdag…”; dan dwing je jezelf en de ander onbewust tot handelen.

Dus, sparen is niet moeilijk; eerlijk en duidelijk tegen jezelf zijn wel.
Wees eerlijk als je tegen jezelf praat. Daarna is handelen eenvoudig.

Wat doe ik ermee
Tijdens trainingen, (maar ook wanneer ik eens met vrienden wat wil doen), dan zeg ik kort wat de volgende stap is. Zonder bijwoorden zoals: wellicht, mogelijkerwijs, eventueel. Ook geen ‘lijdende vorm’, dus zullen, kunnen, etc.
Op deze manier activeert de groep, onbewust.
Ik schrijf dus niet: wordt de groep geactiveerd, want dat is weer de lijdende vorm.
Merk je het verschil?

ICT tip
Vaste spatie
Een vaste spatie voorkomt dat een regel wordt afgebroken tussen twee vast bij elkaar horende woorden. Een vaste spatie maakt je bijvoorbeeld wanneer een voorletter op de ene regel en de bijbehorende achternaam op de volgende regel zou komen.
Je maakt een vaste spatie door net het eerste woord de toetsen <Ctrl> en <Shift> in te drukken (vasthouden), op de spatiebalk te drukken en vervolgens de toetsen los te laten. Je ziet dan dat de woorddelen bij elkaar worden gehouden.

Klantcommunicatie; teamwork?

Het vorige blog (“Ben ik een Klant of een Klacht”) beschreef mijn ervaring met NS klantenservice.
En ik gaf wat tips wat de NS zou kunnen doen.

Reactie
De dag na verschijning kreeg ik twee brieven van de NS. Hadden ze mijn blog gelezen?

Ik denk het niet.
De ene brief was een standaardbericht. NS had mijn brief (verzoek tot restitutie, plus mijn ervaring met een dame van de NS klantenservice en wat tips) ontvangen en binnen drie weken betaalt de NS. Dat is dan dus vijf weken nadat ik mijn brief had verstuurd…

De andere brief ging in op mijn ervaring.
Netjes geschreven. De schrijfster heeft haar best gedaan om te duiden wat mis ging.
Zij schrijft ergens dat de klantenservice niet in het bezit was van de gegevens van de gedupeerde klanten. Oeps.
Wat bedoelde zij hiermee? “Meneer, het is een zooitje bij ons?”. Vast niet.
Waarschijnlijk dat zij niet wisten welke klanten te laat hun nieuwe jaarkaart zouden krijgen. Mijn gokje.
Ik vroeg me toen af: wie binnen de NS heeft mijn gegevens wèl en wat doen ze daar mee? In ieder geval niet gebruikt waarvoor het nodig is: Service aan de Klant.

Vragen
En welke brief moet ik nu geloven?
De eerste: NS betaalt over een week of drie. De tweede: NS betaalt onmiddellijk.
De brieven zijn (machinaal) ondertekend door een Operationeel Manager Klantenservice. De naam van die persoon is een andere dan de behandelaar.
Maar wat ‘managed’ deze Manager? De processen? Service? Bulk van telefoontjes en brieven? Voldoende Vinkjes?
De behandelaar van beide brieven was dezelfde persoon, maar niet de ondertekenaar. Volg je het nog?
Is deze behandelaar betrokken bij haar werk? Krijgt zij van haar manager de ruimte om zelf te mogen nadenken en combineren?
Mij bekruipt het gevoel dat zij worden afgerekend op het aantal reacties dat zij verwerken; de inhoud is niet van belang. Zeker niet ‘SMART’ genoeg.

Vragen die ik niet wilde hebben, maar nu wel heb.

Wat kan je doen?
Reacties van klanten heb je altijd. Een teken dat de reden van jouw boterham ( jawel, door betalende klanten heeft het bedrijf geld voor salarissen) betrokken is naar het bedrijf waar je werkt.
Is de daginvulling:’Wij moeten zo- en zoveel brieven verwerken”, of is de invulling: “Wij maken de klant tevreden, al krijgt die niet altijd wat hij wenst”.
•    Product of Passie dus;
•    Je klant is net een mens. Net zoals jij. Dus behandel je klant zoals jijzelf ook behandeld wil worden;
•    Zie je een klant als vijand, dan heb je een hekel aan jezelf;
•    Klantenservice is geen sluitpost. Zorg dat hier voldoende en goede mensen bij werken;
•    Nodig klanten ( NS- reizigers) uit om hun ervaringen te delen. Dan ontvang je ook positieve berichten, ipv. ‘klachten’;
•    Lees eens het boekje “Klanten zijn eigenlijk nèt mensen” van Jos Burgers (ISBN 9789052615554).

Maak je werk FUZZY en KISS!
Feestelijk;
Uitdagend;
Zuiver;
Zinvol;
Yes!
en
Keep
It
Simple
Stupid!

Update: NS heeft op 21/11 gerestitueerd. Dus het bericht in de tweede brief was het juiste…

ICT tip
Microsoft Word
Sneltoets:
Wil je een tekst in een net wat groter lettertype zetten?
Selecteer de tekst en toets dan tegelijkertijd de <CTRL> ]- toets.
Kleiner maken: tegelijkertijd <CTRL> [- toets.

Ben ik een Klant of een Klacht?

Ik reis vaak met de trein, bus en tram. Daar gebruik ik een OV Jaarkaart voor. Mijn keus om ergens naartoe te gaan wordt niet beïnvloed door de overweging of de reiskosten wel de investering waard zijn. Immers ik heb betaald, dus de kostenvraag ligt achter mij.
Of deze keuze nu verstandig is of niet, laat ik in het midden.

Verlenging OV- jaarkaart
De aanmaak en verlenging van de OV jaarkaart wordt door de NS verzorgd. Ik betaal ruim op tijd, en zij zorgen dat eenmaal per jaar de nieuwe kaart op tijd bij mij in de brievenbus ligt.
Vijf dagen voor het verstrijken van de geldigheidsdatum, arriveert de nieuwe kaart en kan ik weer een jaar reizen. Althans, dat is de bedoeling, volgens de NS- belofte.
Dit jaar niet.

Vertraging niet slechts met treinen
Drie dagen voor de einddatum van mijn oude kaart nog niks ontvangen. Dus maar eens gebeld met een betaald klantenservicenummer. Kreeg een bandje, “De productie van OV- kaarten is vertraagd, we doen ons uiterste best om de kaart voor het einde van de week bij u te bezorgen”. Oftewel ik moest een kaartje kopen en dan dit gebruikte kaartje opsturen voor restitutie. Anders reis ik zwart, volgens de NS.
Want hoewel ik meer dan € 6700,- had overgemaakt, kan ik dat volgens de NS niet bewijzen. Een kopie overschrijving telt niet, want dat ‘staat niet in de NS voorschriften voor conducteurs’. De NS maakt een fout en ik moet daarvoor bloeden.

Vaste klant of vaste klacht?
Wanneer ik braaf had afgewacht (en vertrouwd op mijn dienstverlener) was ik in de ogen van de NS een misdadiger, want ik reisde dan zonder kaartje. Had de NS mij uit eigen beweging mij geïnformeerd over de vertraging ( met vertraging hebben ze ervaring) van de kaartaanmaak, dan had ik afspraken kunnen verzetten, ergo niet met de trein reizen, maar een Greenwheels auto huren. Maar ja, die kan ik weer niet bij de NS declareren.

Waarom is het niet bij de NS opgekomen om gedupeerden ( ik was niet de enige, maar het zijn ook geen duizenden mensen wier OV- jaarkaart te laat wordt afgeleverd) zelf te informeren? Mensen die een jaarkaart kopen heten ook wel Vaste Klanten. Aan losse kaartverkoop verdient de NS op korte termijn meer, echter jaarkaarthouders zorgen wel voor een constante inkomstenstroom en kunnen ambassadeurs zijn. De NS bezit veel gegevens van mij, bijvoorbeeld postadres, e-mail, mobielnummer en twitternaam. Waarom deze niet ingezet?
Als antwoord op mijn tweet naar NS_online kwam het standaardbericht terug dat ook op het telefoonbandje te horen was. De NS gebruikt social media als verlengstuk van klachtenbrieven (oude media), i.p.v. dit als kans te zien direct een klant te helpen. Want de klant (ik) neemt de moeite om de NS op kansen te wijzen.

Vast stramien
Maandag, week 45, het gebruikte treinkaartje ( Dagkaartje, want ik moest ver reizen) in een papieren brief aan NS klantenservice gestuurd. Het als pdf’je uploaden, zoals je declareert bij de ziektekostenverzekeraars is niet mogelijk bij de NS, zucht.
Dinsdag, week 46, eens gebeld wanneer het geld teruggestort wordt. “Dat duurt standaard drie weken meneer”, vertelde de dame aan de telefoon mij. En nee, dat kan niet sneller, ook al is het deze keer niet uw fout ( Goh, anders wel dan?). “Uw klachtenbrief is niet de enige die we krijgen”. Oh, had ik een klacht dan? Ik wil gewoon mijn geld snel terug, want ik betaal nu dubbel. “Als u een klacht hierover heeft, dan kan ik dit telefoongesprek als klacht noteren”.
Tja, zo blijven we aan de gang. Ik merkte dat de NS- dame mij als vijand zag, terwijl ik slechts informeerde naar mijn geld. En dat zij veel klachtenbrieven krijgen, dat is geen relevante boodschap aan je klant.
Ik ben toch de reden van haar boterham?

Ik geef niet op
Het telefoongesprek had me geïrriteerd, want van een simpele vraagsteller, werd ik nu weggezet als iemand die afgezeken kon worden. En ik had eerst zo’n goed humeur.
Getweet naar NS_online, zij boden netjes verontschuldigingen aan en men hoopte op een positieve ervaring binnenkort. Tja, heel gauw terugbetalen misschien?

Wat doe je met klanten?
Beste NS, maar ook anderen, onthoud:
•    Wees blij dat klanten de moeite nemen om te bellen, waardeer de betrokkenheid;
•    Een klantenservice- telefoonnummer behoort gratis te zijn. Wanneer je denkt dat door 0900- kosten mensen minder bellen, dan loop je lichtjaren achter;
•    Realiseer je dat je klant jouw product heeft gekocht; zonder klant heb jij geen werk, ergo kan men de NS/ je bedrijf gewoon opdoeken;
•    Je klant is geen vijand of verstoring van je dagelijkse routine;
•    Zet social media slim in. Niet slechts als reactie, maar ook actief naar je klanten;
•    Bekijk je klantbehandelingprocessen eens alsof er nog niks bestaat. Dan kom je tot frisse en betere ideeën. Nu is het net alsof het bedrijf ouderwetse olielampjes met elektronische ontsteking gebruikt;
•    Lees het boekje de Paarse Krokodil van Peter Camp en Funs Erens;
•    Midden- en hoger (NS-)kader: reis minstens drie keer per week met de trein in een geel (NS) hesje. Ja, de reiziger (klant) spreekt je dan aan. Dat is de bedoeling, want reizigers (klanten) willen je vaak vertellen wat beter of anders kan. Betrokkenheid dus. Je leert hier veel van. Vind je reizigers (klanten) eng? Zoek een andere baan.

Enfin, ik zal mijn geld wel ooit terugkrijgen, hoop ik, denk ik, duim ik voor, toch?

ICT tip
Microsoft Word
Sneltoets:
Wil je een tekst eens helemaal in kleine hoofdletters zetten?
Selecteer de tekst en toets dan tegelijkertijd de <CTRL> en<SHIFT> en K- toets in.
Er weer een gewone tekst van maken, gebruik je weer dezelfde toetsencombinatie.

Gesprek leiden Korte Incidentmethode

Soms heb je, of een cursist, een probleem/ uitdaging, waar je lang over peinst. En dan heb je nòg geen oplossing. Dan kun je (bijvoorbeeld  in je team) de incidentmethode gebruiken.
Het is een manier van raad geven aan elkaar, waarbij  de inbrenger van de situatie ideeën van door medeteamledengroepsleden krijgt.  De inbrenger kiest daarna welke ideeën/tips het beste passen bij zijn situatie en persoon.

Voorwaarden wanneer je dit gebruikt

•      Duidelijke structuur die scherp bewaakt wordt;
•      Ruimte voor ideeën zonder erover te oordelen;
•      De keuze ligt bij de persoon die de situatie inbrengt;
•      Ieder zet  zijn/haar ervaring en deskundigheid in;
•      Stimuleer om helder en kernachtig te vertellen.

Structuur
Bij de incidentmethode heb je de volgende zes rondes:
1.    De inbrenger/ster van de situatie vertelt waar het om gaat, zo compleet mogelijk, maar wel kernachtig.
2.    De anderen mogen vragen stellen over zaken die hen niet duidelijk zijn of vragen naar informatie die ze missen.
Let op: niet oordelen en nog geen oplossingen geven.
3.    Denkronde:  ieder denkt na over mogelijke oplossingen (hoe heb je dit ooit aangepakt? hoe zou je dit aanpakken?).
4.    Ideeën uitspreken: de inbrenger/ster van de situatie noteert ze voor zichzelf.
Let op: geen discussie; je mag wel vragen stellen ter verduidelijking.
5.    De inbrenger/ster geeft aan welke oplossingen of ideeën hem/haar liggen, welke hij/zij wil gaan toepassen.
6.    Eventueel bespreken hoe je dit kunt aanpakken en uitproberen.
Je kunt ook elkaar voordoen hoe je zoiets zou aanpakken.

Wat doe ik ermee
Tijdens een training komen situaties uit de werksituaties naar voren. Die wil men graag bespreken.
Deze activiteit stuurt de groep naar oplossingen, op een manier waarbij men zakelijk tot een bruikbaar en vaak verrassend  idee komt.

ICT tip
Microsoft Power Point
Een paar handige sneltoetsen tijdens een powerpointpresentatie.
Wanneer je geen muisaanwijzer gebruikt, maar achter een toetsenbord zit:

• F5         Start de presentatie.
• F1         Toon de beschikbare commando’s in de Presentatie Modus.
• N, ENTER, PAGE DOWN, PIJL RECHTS, PIJL OMLAAG of SPATIEPresenteer de volgende animatie of ga naar de volgende slide.

• P, PAGE UP, PIJL LINKS, PIJL OMHOOG, of BACKSPACE
• Presenteer de voorafgaande animatie of ga naar de vorige slide.
• nummer+ENTER     Ga naar slide nummer ..
• Z of .         Geef een zwart scherm weer, of ga terug naar de slide show vanaf het zwarte scherm.
• W of ,         Geef een wit scherm weer, of ga terug naar de slide show vanaf het witte scherm.
• S of +         Stop of herstart een automatische slide show.
• ESC of CTRL+BREAK     Beëindig een slide show.
• 1+ENTER     Ga terug naar de eerste slide.

Gesprek leiden een simpele oefening

In een gesprek met meer dan twee personen is het soms moeilijk om iedereen aan bod te laten komen.
Een paar handvatten voor de gespreksleider:
•    Zorg dat iedereen luistert naar elkaars argumenten en er iets mee doet
•    Zorg voor een echte discussie zodat ideeën binnen de groep kunnen groeien
•    Vat de (verschillende) argumenten samen
•    Houd de lijn van de discussie vast, voorkom ellenlange, niet relevante zijsporen.
•    Formuleer de conclusie helder en duidelijk en verifieer of iedereen het er mee eens is, “dit hebben we afgesproken”.

Probeer het eens uit met de volgende casus.
Verdeel de groep in drieën:
1.    Één gespreksleider ( dat is dus 1 persoon);
Twee groepjes
2.    “Voor”- groep
3.    “Tegen”-  groep
Casus:
Tijdens het bedrijfsuitje “verzamelen”  collega’s (souvenir-) glazen en straatnaambordjes om jullie nieuwe kantoorruimte  op te vrolijken
Voor: Geef goede argumenten waarom dat dit acceptabel is, het is immers zo’n mooie versiering en die dingen zijn toch niet duur dus dan kun je ze gewoon meenemen.
Tegen: Geef goede argumenten waarom dit niet acceptabel is, het is immers je eigendom niet, en dus ontvreemding.

Vijf minuten voorbereidingstijd, vijf minuten uitvoering, dan nabespreking. In de nabespreking gebruik je de genoemde handvatten. Kijk maar eens hoe het loopt.

Wat doe ik ermee
In een groep zitten mensen met verschillende belangen, interesses en passies. De één formuleert beter en makkelijker dan de ander.
Wanneer de groep weinig oog heeft voor de ander en de gespreksleider ziet als scheidsrechter, laat ik de groep wel eens oefenen met deze casus. Daarna kan het ‘echte’ onderwerp besproken worden. De groep houdt dan veel meer rekening met de ander en een goed resultaat is dan snel bereikt.

ICT tip
Microsoft Word
Wil je een deel van een tekst snel in kleine hoofdletters zetten;
Selecteer die tekst en  kies dan de toetsencombinatie ( 3 toetsen tegelijk):
en de letter K

Váš prvý krok Customer

Váš prvý krok k novému ja:
Nekopte do tých, čo sa potkli

(English version below)

Raz týždenne nakupujem potraviny. A keďže nie som práve nadšenec nakupovania
v akejkoľvek forme, píšem si všetko na zoznam a nakúpim to naraz v jeden deň.
Keď už nastane ten „súdny deň“ a odhodlám sa ísť do supermarketu, rád by som sa
tam cítil vítaný. Požadujem až tak veľa, keď chcem, aby si personál uvedomil,
že som zákazník – dôvod, prečo majú prácu?

Supermarket, v ktorom pravidelne nakupujem, je v podzemí a vedie tam eskalátor.
Minulý týždeň spadla dáme predo mnou na eskalátore (alebo podo mnou?) nákupná
taška na kolieskach a kĺzala sa až na samotný koniec. Zastavila sa priamo pred manažérom prevádzky.
A čo on urobil? Zodvihol tú nákupnú tašku a podal ju vyšokovanej zákazníčke?
Opýtal sa jej, či je v poriadku? Nie! Len sa pozeral na padnutú tašku a dotyčnú
dámu, s ťažkým povzdychom sa otočil chrbtom a odkráčal.
Ešte nikdy som nezažil v obchode také milé privítanie.

Ako je to u vás?

Ak niekto urobí chybu alebo niečo, čo je mimo vášho komfortu, reagujete
podľa prvotného inštinktu? Alebo sa pokúsite obrátiť celú situáciu pre niečo prijateľné
pre jednu aj druhú stranu?
Jasné, je to také ľahké dať druhému pocítiť, že vás obťažuje alebo irituje.
Ale zaujímavé je, že aj týmto prejavom ľudia potvrdzujú, že sú si trápnej situácie vedomí.
Je naozaj potrebne potlačiť niekoho ešte nižšie, než už je?

Čo treba urobiť?

Predstavte si, že by ste to boli vy, kto spôsobil tú nechcenú udalosť.
Ako by ste chceli, aby s Vami dav jednal? Ako s blbcom, alebo chápavo.
Či sú to zákazníci, priatelia, rodina alebo ktokoľvek. Dnes sú to oni, zajtra vy.
Čo znamená, aj v nepríjemnej situácií, najprv pouvažujte, potom jednajte.
Nebude to stáť veľa času a výsledky budú prekvapivé.

René Marcel
Pontrain.SK@gmail.com

The Customer

Every week I do my grocery. Because I am not so fond of shopping, I make a list for the whole week. Which means, that if I am in (e.g.) a supermarket, I would like to feel I am welcome. That the shop staff knows I am a customer, the reason that they have a job.

The supermarket I frequent is below ground level. So first take the escalator.
Last week the lady in front of me ( ‘below’ me) loosen her two wheels shopping cart. It rolled down the escalator and stopped with a last turn on the ground. Just in front of the shop floor manager.
What did this floor manager do? Pick up the cart for her shocked costumer? Ask her how she felt?
No, he watched the cart and costumer and with a deep sneering frown, turned her back to the costumer and walked away.
Never experienced such a warm welcome in a supermarket.
It seems we, costumers, were a very creepy disturbing of her daily life.

How about you?

If someone makes a mistake or does something which shocks you, do you show your primary/ primitive reaction? Or help the person and turn the situation into a less unpleasant event for both?
Of course it is easy to let the person feel your irritation; however he or she is aware of the undesired situation . So is there really a need to push someone deeper in the mud?

So what to do?

Image you are the one who caused an unwanted event. How would you like being treated by the crowd? As an asshole, or with understanding?
If they are costumers, friends, family or whoever, today them, tomorrow you.
Which means, even in an awkward situation, think first what you would do, and then act.
It won’t cost much time, and the results are surprising.

René Marcel
Pontrain.SK@gmail.com

Prvý krok The first step

Prvý krok

(English version below)

Pred niekoľkými týždňami som rozprával s jedným dizajnérom a zároveň fotografom. Vyrobí návrh holandského prekladu brožúry Calimeromarketing (v skratke – pre čerstvo vyliahnutých podnikateľov, ktorí neradi čítajú).
Počas rozhovoru o jednej z tém v brožúre: Aktívne šírte svoj (skutočný) odkaz, sme sa dostali k nekonečnej debate týkajúcej sa stavu krajiny.Zlepšuje sa kvalita života? Čo vidíš, keď sa prechádzaš, bicykluješ alebo jazdíš po meste? Sú remeselníci (a remeselníčky) hrdí na svoju prácu? Atď. Čiže ako je na tom Slovensko dnes?
Bol pomerne znepokojený budúcnosťou Slovenska, pretože aj napriek tomu, že sám pozorujem pozitívnu zmenu, nie všetci ľudia dokážu využiť prosperitu a nie všetky spoločnosti obchodujú férovo.
Dúfa, že sa toto správanie raz skončí. – ako si to predstavuje? – Nevedel.
Snáď niekto proti tomu niečo urobí.
Krátko po tomto rozhovore som na facebooku čítal príspevok mojej slovenskej kamarátky Minulý rok promovala a teraz rozmýšľa, ako si zariadiť život. Príspevok bol o politikovi, ktorého moc nemala v obľube. (Všetci máme svoje predsudky). Opýtal som sa jej, čo urobiť, aby sa niečo zmenilo. Odpovedala:
Niekto by sa mal vzbúriť.
Veta, ktorú som už niekde počul. Títo ľudia v niečo dúfajú (mágia?), ale nič nerobia.

A čo ty?

Chrlíš svoje nápady a reakcie do okolia ako sopka lávu, alebo sedíš za notebookom v trendovej kaviarni chlípajúc kávu a čítaš o veciach, ktoré podľa teba idú zlým smerom?
Nerobíš nič, len platíš účty a cez víkendy chodíš po horách. „Pretože ja nemôžem nič zmeniť“.
Nuž, napríklad aj takú elektrinu môžeš dnes používať, pretože sa našli ľudia, ktorí chceli viac. Svoje myšlienky zapisovali na papier pri svetle petrolejky. Svetlo petrolejky im postačovalo achceli viac. Tak to urobili.

Takže čo urobiť?

Zázraky sa nedejú. Ak niečo chceš zmeniť, musíš sa sám o to pričiniť. Ak sa podľa teba niektorí ľudia správajú napríklad nežiaduco a zotrvávajú v takomto prístupe, je to pre to, lebo im to ostatní dovolili. Nechali ich, aby si vytvorili priestor.
Ak sa ti to nepáči, konaj. Vytvor si vlastný priestor. Ukáž svoj názor.
Každá cesta začína prvým, malým krokom. Vykroč. Povedz priateľom, čo chceš a ako to chceš. Buď pozitívny.
Mrzutou náladou si fanúšikov nezískaš. Úsmevom upútaš pozornosť.

René Marcel Ponneker
pontrain.SK@gmail.com

The first step

A couple of weeks ago, I spoke with a graphic designer and photographer. He will make the lay- out of a translated, originated Dutch, booklet: Calimeromarketing (v skratke pre čerstvo vyliahnutých podnikateľov, ktorí neradi čítajú).
Talking about one of the topics in the booklet: “Spread actively your own message (Aktívne šírte svoj (skutočný) odkaz)”; we landed at a never ending talk concerning the state of the country.

Is the quality of life improving, what do you see when walking, cycling or riding on the streets, are craftsmen ( and women) proud of their work, etc.? So how is Slovakia doing today?

He had some real concerns about the future, because he saw positive changes, nevertheless in his opinion not all people can use the prosperity and some companies are not always fair trading.
He hoped that this behavior should stop one time.
I asked him how. He didn’t know; ‘maybe some people would do something against that’.

Short after this talk, I read a FB- post from a Slovak friend of mine. She graduated last year and is now looking for a way of living. The post was about a politician she doesn’t like so much. Well, we all have our preferences.
So I asked her, what she should do to alter something. She said that someone should stand up. Hé, that sentence I heard before.
Well, those two guys are hoping for something ( magic?), but are not acting.

How about you?

Are you like a volcano, spreading your magma ideas an actions over the world, or are you sitting at your laptop screen, sipping at your coffee in a trendy café, reading about all the things which are, in your opinion not going well.

And doing nothing, but paying the bill and make in the weekends a tour in the mountains. “Because I cannot change anything”.

Well, the electricity you are using now, was made so usable by people who were curious to know something. They wrote their ideas on paper, lighted by an oil lamp. That light was sufficient, but they want more. So they did.

So what to do?

Miracles doesn’t exists. If you want to alter something, regardless what, then take an action by yourself.
If, in your opinion, people are acting on a unpleasant way, and they are remaining this attitude, it is because people let them do it. Those people allow them to take space.
If you do not like that, act. Take space by yourself. Show your opinion.
Every journey starts with the first small step. So, take that step. Tell friends what you want and how. Remain positive.

By being grumpy, you won’t get fans. By giving a smile you get the attention.

René Marcel Ponneker
pontrain.SK@gmail.com

Prečo toľko trvá stavba bratislavského mosta alebo T.E.A.M. – Together Everyone Achieves More

(English version below)

Minulý týždeň mal Dunaj vysokú hladinu.

Nič neobvyklé, žiaden nečakaný fenomén neskorej jari. Aj keď to neprekvapilo mňa a ďalších obyvateľov, zjavne to zaskočilo odborníkov – staviteľov pilierov novej stavby Starého mosta.

A ja sa divím, že oni sa divia.

Prečo neurobili nejaké opatrenia vopred? Prečo s touto situáciou nerátali? Určite museli vedieť, že niekedy v máji bude vysoká hladina. Je to spôsobné topením sa posledných snehov z nemeckých pohorí. A je to známy fakt, s ktorým rátali už pri stavbe pôvodného Starého mosta v roku 1891.

Nie som staviteľ a ani inžinier, ale zdá sa mi, že boli všeobecné a základné znalosti úplne odignorované! Ako je to možné? Je to tým, že subdodávatelia si riešia svoje parciálne úlohy (, že položia kus ocele na vopred určené miesto) a sú málo zakomponovaní do celého projektu? Možno sa boja povedať svojmu šéfovi, že môže prísť problém? Neviem, nedáva mi to celé zmysel a nemám odpovede.

Ako to máte vy?

Radšej pracujete samy či v team? A keď už musíte pracovať v team, či ako člen alebo leader, ako to vnímate? Je dôležitejší vás osobný cieľ než cieľ skupiny alebo dokonca viete skombinovať oboje? Prináša spolupráca ľudí lepšie výsledky ako práca osamote? Odpovede nie sú také jednoznačné.

A ak sa necítite OK s ostatnými, čo spravíte? Budete ticho, odrobíte si svoju časť práce a budete sledovať, ako si so situáciou poradia nadriadení?

Ako si treba vybrať dobrý team

1. Okrem toho si všimnite, či môžu všetci členovia team vyjadriť slobodne svoj názor a či je vytvorená priaznivá atmosféra na počúvanie.
2. Ak chcete pracovať v team alebo v ňom pracovať musíte, najprv si zistite, čo je team-ovým cieľom. Je dôležité, aby ste sa s ním stotožnili.
3. Dôležité tiež je vedieť, či bol leader vášho team vybraný vďaka jeho technickým schopnostiam alebo preto, že je dobrý leader; že vie počúvať a doviesť team k výborným výsledkom, pretože 1+1=3.

Ak to tak nie je, veľmi zvážte, či chcete byť súčasťou tohoto team.

Chcete vedieť viac?
Napíšte mi.

Teším sa na vaše skúsenosti a príbehy.

René Marcel Ponneker

pontrain.SK@gmail.com

English version
Together Everyone Achieves More (T.E.A.M.)

Last week the Danube river level was high. In late spring not a rare phenomenon.

However, this high water level hampered the construction builders, who are renewing the pillars of the Old Bridge in Bratislava ( Stary Most), they were surprised.

Me, and more people, were slightly astonished by their surprise.

Why not taken any precautions? They should have been familiar with the high tide in May. The Danube gets the main part of its water from the melting mountain snow. And this has been happening already since a very long time; long before the original bridge was built in 1891.

I am not a construction builder, however it seems to me that the existing knowledge about building bridges in large rivers has been ignored. How come?

Are the people who know not involved in the whole project? Do they not feel secure to tell their bosses/ project leaders what might happen? Do they feel responsible for a good project end ( = a nice new bridge), or only for their part (= e.g. to bring a part of steel in the right position)?

Questions and no answers.

How about you?

Do you like to work together or alone? And if you need to work in a team, as a member or team leader, what is your attitude? What is the most important, your own goal, or the common target of the team, both? Is together working with some people, giving a much better result compared to working alone the leading fact?

And if you do not feel secure about the others, what would you do? Being silent and doing your part, or curious to know how to improve?

So what to do?

If you want or have to work in a team, get to know what is the common goal. Besides that, check if all of the team members feel free to express their opinion, and that the same members are able and willing to listen. Is the team leader chosen based on his technical skills, or because he or she is the one who is the best listener and able to guide the team to the best result, because 1+1=3?

If not, consider if you really want to join this team.

Want to know more?

Contact Pontrain
pontrain.SK@gmail.com

Kritizoval som školstvo a bol som vypískaný

Nedávno som bol pozvaný na Fakultu Managementu v Bratislave, aby som urobil krátku prezentáciu pre študentov a vysvetlil, čomu sa venujem ako profesionálny kouč a prečo som na Slovensku. Vybral som si zámerne tému „Slovenské školstvo je na nič“.

Slovak Schooling is Crap

Je to vraj všeobecne skloňovaná pravda aj medzi Slovákmi, ale zdá sa, že z úst cudzinca znela nehorázne a kontroverzne.

…ale všetci chceme dobrý job

Dôvod pre tému som mal prostý: študenti získavajú veľa informácií, občas znalostí, ale takmer žiadnu prax. Pýtanie otázok a zvedavosť sa neučí. A preto, podľa mňa, nie je také ľahké sa po skončení školy odlíšiť a získať job. Myslím si, že školy a university na Slovensku neposkytujú pre trhu ten “správny product”.

Nezabíjajte posla

Počas mojej krátkej prezentácie som sa pýtal publika otázky, na ktoré mi len ťažko vedeli odpovedať. Pravdepodobne aj preto, že vnímali moju tému ako osobný útok – Chcete pracovať pre seba alebo pre korporáciu? – Ak pre korporáciu, aká je vaša pridaná hodnota? Ticho. – Predo mnou prezentovali dvaja ľudia isté dáta. Viete, kto alebo čo je zdrojom týchto dát? – Prečo ste sa na to neopýtali? –

Vyslúžil som si reakcie, že táto prezentácia nepatrí na akademickú pôdu. Je to naozaj tak?

V akademickom prostredí sa očakáva od študentov, že budú hladní po poznaní, že budú zvedaví a že si budú klásť základné otázky: – Viem, čo chcem dosiahnuť? Je to, čo robím preto, postačujúce? Čo ešte existuje okrem informácií, ktoré mám zo skrípt? – Zvedavosť je jedným zo základných pilierov skutočného akademického prostredia a tiež, neprekvapivo, vedy a výskumu.

Pokiaľ študent nechce počuť iný názor ako ten, na ktorý je zvyknutý, nech “nezabíja posla”. Nevyčleňujte ľudí s odlišným názorom, ale otvorte uši a oči, buďte zvedaví, absorbujte nové veci a učte sa z toho. To je pravý význam univerzít, to je skutočný dôvod, prečo existujú.

Robte chyby a nesúďte

Najkrajšia vec pre učiteľa je, keď sa jedného dňa môže naučiť niečo od svojich bývalých študentov. Až vtedy podávajú školy dôkaz o ich pridanej hodnote: o zvyšovaní znalostí a schopností v spoločnosti.

A tak, prosím, počúvajte jeden druhého, nesúďte. Vyslovujte postrehy skôr než súdy. Skúste sa opýtať, aj keď odpoveď nie je tá, ktorú ste očakávali. A nebojte sa robiť chyby. Jedna chyba vás naučí viac než desať kníh.

Takže, kto robí najviac chýb?

Dajte mi vedieť.

René Marcel Ponneker
pontrain.SK@gmail.com