Prišla jar, ale betón nekvitne ……… Spring has arrived, but concrete doesn’t bloom

(English version below)
Ako ste si možno všimli, apríl a jar už prišli. Tráva začína rásť,  stromy dostávajú zelený jas
a ak ste alergickí na peľ zúfale hľadáte lieky .
Vonkajšia teplota stúpa, slnko svieti dlhšie a silnejšie, častejšie otvárate okná a nosíte menej, možno  aby ste zapôsobili.
Na vytvorenie viac miesta  sa prejaví impulz čistiť a/alebo  veci vyhadzovať.
Nevedome ľudia okolo seba robia viac miesta. Vznikajú nové nápady, aby ukázali svetu v čom sú dobría akí sú „pestrí“.
A potom… po zopár daždivých dňoch, večery ostanú mrazivo chladné, úroveň energie padá na nulu: a svet je hnusný. Späť do šedivosti Vášho betónového bunkru, Vášho domu a života a nové nápady miznú ako semienko vo víchrici. žiadne kvety, iba veľká chladná plocha. Vracia sa zimná atmosféra?
Ako je to s vami?
Ste schopní udržať si  pozitívny, živý pocit aj keď príde k neúspechu? Nenechajte sa premôcť mrzutosťou, obzrite si prírodu okolo seba. Na každom mieste, ešte aj na opustenom továrenskom pozemku, sa zjavujú kvety a stromy.
Nechajte sa inšpirovať a nechajte svoje nápady vyjsť na svetlo.
Čo s tým?
Ľudia majú dve uši a sú schopní ich používať. Podeľte sa o svoje nápady a tak ako Vy, ľudia sú ochotní odpovedať, poskytnúť pomoc a viesť Vás k tomu aby mohli Vaše nápady rásť a rozkvitať.
Nebuďte Vašimi vlastnými sudcami a cenzormi. Tak ako strom neváha, či nechať rásť svoje listy nezávisle od toho, či sa to okoliu páči, alebo nie (a jemu sa to páči), tak Vy vdýchnite Vaše nápady do svojho okolia.
Tak ako Vy máte jarný pocit v hlave, tak ho majú aj druhí. Nechajte svoje nápady byť inšpiráciou pre Vás samých aj pre druhých. Na oplátku dostanete energiu.
A môžete si byť istí, nové nápady je treba vždy.

Chcete vedie? viac?
Napíšte mi.
_______________
René Marcel Ponneker
0915 046 014
renemarcel@pontrain.nl
http://pontrain.nl/sk/calimero.htm
http://www.martinus.sk/?uItem=220533

Spring has arrived, but concrete doesn’t  bloom

As you may have noticed, April and Spring arrived. Grass starts to grow, a green glow comes over trees,and if you are  allergic  to  pollen, you desperately seek for medicines.
The outside temperature rises, the sun shines longer and stronger, you open the windows more often, and you wear less, maybe to impress.
To make more space an impulse pops up to clean and/ or to throw stuff away.  Unintentionally people create room around them.
New ideas pop up,  show the world what they are good at  and how colorful they are.
And then… After some rainy days the evenings are shivering cold, the energy level drops to zero: the world sucks.Back to the gray concrete bunker your house and life is, and the new ideas vanish as a seed in a  heavy storm.
No blooms, solely a vast chilly surface.
Is the winter atmosphere coming back?
How about you?
Are you able to  keep the positive and vivid feeling, even when a  setback occurs?
Don’t let grumpiness get in you, check the nature around you. On every spot, even on abandoned old factory grounds flowers and trees show up. Let this be an inspiration for you. And let your ideas come into the open.
So what to do?
People have two ears and are able to use those. You can tell about your ideas. And, just like you, people are willing to answer, provide help and guide you to make your ideas grow and flower.
Do not be your own judge and censor. As a tree isn’t hesitating to let its leaves grow regardless the environment likes it or not ( it does like it), you blow your ideas into your surroundings. As you have the ‘springy’ feeling in your head, others have this too.
Let your ideas be an inspiration for you and others. You get energy in return.
And be sure, there is always a need for new ideas.

Want to know more?
Contact Pontrain

Advertisement

Prvý krok The first step

Prvý krok

(English version below)

Pred niekoľkými týždňami som rozprával s jedným dizajnérom a zároveň fotografom. Vyrobí návrh holandského prekladu brožúry Calimeromarketing (v skratke – pre čerstvo vyliahnutých podnikateľov, ktorí neradi čítajú).
Počas rozhovoru o jednej z tém v brožúre: Aktívne šírte svoj (skutočný) odkaz, sme sa dostali k nekonečnej debate týkajúcej sa stavu krajiny.Zlepšuje sa kvalita života? Čo vidíš, keď sa prechádzaš, bicykluješ alebo jazdíš po meste? Sú remeselníci (a remeselníčky) hrdí na svoju prácu? Atď. Čiže ako je na tom Slovensko dnes?
Bol pomerne znepokojený budúcnosťou Slovenska, pretože aj napriek tomu, že sám pozorujem pozitívnu zmenu, nie všetci ľudia dokážu využiť prosperitu a nie všetky spoločnosti obchodujú férovo.
Dúfa, že sa toto správanie raz skončí. – ako si to predstavuje? – Nevedel.
Snáď niekto proti tomu niečo urobí.
Krátko po tomto rozhovore som na facebooku čítal príspevok mojej slovenskej kamarátky Minulý rok promovala a teraz rozmýšľa, ako si zariadiť život. Príspevok bol o politikovi, ktorého moc nemala v obľube. (Všetci máme svoje predsudky). Opýtal som sa jej, čo urobiť, aby sa niečo zmenilo. Odpovedala:
Niekto by sa mal vzbúriť.
Veta, ktorú som už niekde počul. Títo ľudia v niečo dúfajú (mágia?), ale nič nerobia.

A čo ty?

Chrlíš svoje nápady a reakcie do okolia ako sopka lávu, alebo sedíš za notebookom v trendovej kaviarni chlípajúc kávu a čítaš o veciach, ktoré podľa teba idú zlým smerom?
Nerobíš nič, len platíš účty a cez víkendy chodíš po horách. „Pretože ja nemôžem nič zmeniť“.
Nuž, napríklad aj takú elektrinu môžeš dnes používať, pretože sa našli ľudia, ktorí chceli viac. Svoje myšlienky zapisovali na papier pri svetle petrolejky. Svetlo petrolejky im postačovalo achceli viac. Tak to urobili.

Takže čo urobiť?

Zázraky sa nedejú. Ak niečo chceš zmeniť, musíš sa sám o to pričiniť. Ak sa podľa teba niektorí ľudia správajú napríklad nežiaduco a zotrvávajú v takomto prístupe, je to pre to, lebo im to ostatní dovolili. Nechali ich, aby si vytvorili priestor.
Ak sa ti to nepáči, konaj. Vytvor si vlastný priestor. Ukáž svoj názor.
Každá cesta začína prvým, malým krokom. Vykroč. Povedz priateľom, čo chceš a ako to chceš. Buď pozitívny.
Mrzutou náladou si fanúšikov nezískaš. Úsmevom upútaš pozornosť.

René Marcel Ponneker
pontrain.SK@gmail.com

The first step

A couple of weeks ago, I spoke with a graphic designer and photographer. He will make the lay- out of a translated, originated Dutch, booklet: Calimeromarketing (v skratke pre čerstvo vyliahnutých podnikateľov, ktorí neradi čítajú).
Talking about one of the topics in the booklet: “Spread actively your own message (Aktívne šírte svoj (skutočný) odkaz)”; we landed at a never ending talk concerning the state of the country.

Is the quality of life improving, what do you see when walking, cycling or riding on the streets, are craftsmen ( and women) proud of their work, etc.? So how is Slovakia doing today?

He had some real concerns about the future, because he saw positive changes, nevertheless in his opinion not all people can use the prosperity and some companies are not always fair trading.
He hoped that this behavior should stop one time.
I asked him how. He didn’t know; ‘maybe some people would do something against that’.

Short after this talk, I read a FB- post from a Slovak friend of mine. She graduated last year and is now looking for a way of living. The post was about a politician she doesn’t like so much. Well, we all have our preferences.
So I asked her, what she should do to alter something. She said that someone should stand up. Hé, that sentence I heard before.
Well, those two guys are hoping for something ( magic?), but are not acting.

How about you?

Are you like a volcano, spreading your magma ideas an actions over the world, or are you sitting at your laptop screen, sipping at your coffee in a trendy café, reading about all the things which are, in your opinion not going well.

And doing nothing, but paying the bill and make in the weekends a tour in the mountains. “Because I cannot change anything”.

Well, the electricity you are using now, was made so usable by people who were curious to know something. They wrote their ideas on paper, lighted by an oil lamp. That light was sufficient, but they want more. So they did.

So what to do?

Miracles doesn’t exists. If you want to alter something, regardless what, then take an action by yourself.
If, in your opinion, people are acting on a unpleasant way, and they are remaining this attitude, it is because people let them do it. Those people allow them to take space.
If you do not like that, act. Take space by yourself. Show your opinion.
Every journey starts with the first small step. So, take that step. Tell friends what you want and how. Remain positive.

By being grumpy, you won’t get fans. By giving a smile you get the attention.

René Marcel Ponneker
pontrain.SK@gmail.com

The journey to Abilene by the government members of Russia and the Ukraine

The Abilene Paradox.
This means to do just the opposite of what you want to do. In common: a group of people collectively decide on an action that is counter to the preferences of many of the individuals in the group. http://en.wikipedia.org/wiki/Abilene_paradox

December 2013, Mr Putin was anxious the upcoming EU- Ukraine agreement would decrease the Russian influence in the Ukraine.He offered Mr. Viktor Janoekovytsj a loan of 11 billion euros and a big decrease on the gaz imported from Russia, so the Ukraine wouldn’t get ‘involved’ in the EU.
They both underestimated the reaction of the Ukrain people.

If they, at that stage, enabled the Ukrainians more influence, more money income, or the closing of the EU- agreement, no lasting crisis would have been born. Because the EU- agreement and the Russian money could exist together, no exclusions.

Alas, they maintained their own right. The trip to Abilene started.
Government members of both countries individually agreed with both leaders about their decision, despite their own opinion, because the fear of being excluded (executed?) was larger than to advice in contrary direction.

Common sense is exchanged to “us against the world”. Creating an enemy and misleading, is easier than creating a pleasant situation for everyone.
No one dares to advice: “a real statesman admits wrong decisions and will be prized”.

The nature of this ‘project’ ( better: upcoming war) is often enough described.
Who is really concerned about his children’s future? Who will step out? And admitting the road to Abilene was the wrong choice at the junction of smart and stupid?

History will judge and tell.

Cesta členov vlády Ruska a Ukrajiny do Abilenu

Abilénsky paradox.

To znamená urobiť presný opak toho, čo chcete spraviť. Vo všeobecnosti: skupina ľudí sa kolektívne rozhodne pre nejakú činnosť, čo je proti názorom väčšiny osôb z tejto skupiny. http://en.wikipedia.org/wiki/Abilene_paradox

V decembri 2013 bol pán Putin znepokojený, že nová dohoda Ukrajiny s EU by mohla oslabiť ruský vplyv na Ukrajine.
Pánovi Viktorovi Janukovichovi ponúkol pôžičku 11 miliárd eur a značné zníženie dodávok plynu importovaných z Ruska, tak, aby sa Ukrajina nezaplietla s EU.
Obaja podcenili reakciu Ukrajinského národa.
Ak by v tom štádiu umožnili viac vplyvu Ukrajincom, väčší peňažný príjem, alebo uzavretie dohody s EU, nemusela sa zrodiť žiadna trvalá kríza.
Pretože dohoda s EU a ruské peniaze mohli ko-existovať, bez výnimiek.

 Bohužiaľ, trvali na svojej vlastnej pravde a cesta do Abilenu sa začala.
Členovia vlád oboch krajín individuálne súhlasili s rozhodnutiami oboch lídrov aj napriek ich vlastnému názoru, pretože strach z vylúčenia (popravenia?) bol väčší ako ich vlastný názor.
Zdravý rozum je zamenený za myšlienku „my proti svetu”. Vytvorenie nepriateľa a zavádzanie je jednoduchšie ako vytvorenie situácie príjemnej pre každého.
Nikto sa neodváži prehlásiť: „skutočný štátnik si prizná zlé rozhodnutia a bude ocenený.”

Povaha tohto „projektu” (lepšie povedané nadchádzajúcej vojny) je často pretriasaná. Kto sa skutočne obáva o budúcnosť svojich detí? Kto vykročí z radu? A bola cesta do Abilenu zlou voľbou na križovatke múdrosti a hlúposti? História posúdi a povie. 

 

Hebben we een ‘Leider/ Lijder’ nodig?

Prinsjesdag is voorbij. Het meestgehoorde commentaar op de troonrede was dat de visie mist. “Waar moeten we naartoe?”, hoorde ik steeds.

Dat klinkt alsof we zitten te wachten op een grote baas. Een baas die tegen het hondje zegt: “kom we gaan naar buiten”. Hond volgt, want Baas weet. Baas denkt, Hond doet.

Maar zijn we niet onze eigen baas? Als je blijft wachten op actie van een ander, dan krijg je nooit wat je graag wenst.
Je dromen ken je zelf, dus om van een droom een daad te maken, moet je zelf in actie komen. Je eigen wil ( je baasje) is je beslisser. Je leidt jezelf naar het doel. Blijf je wachten op iets, dan lijdt je in stilte. Niet leuk.

Dus neem de leiderschap over je eigen leven. Begin gewoon en kijk waar het wringt met de omgeving. Wees dus niet bang om te proberen, want anders verandert niks.
Denken dat iets toch niet gaat, is gebaseerd op sentiment van vroeger. Ooit ben je gevallen met fietsen, en daarna fiets je nooit meer? Dat kost je dan geld, want je moet dan lopen, of een taxi betalen. Zonde van de centen. Sentiment wordt Centiment. Oude ervaringen kosten dus geld, of het loslaten levert geld op. Je lijdt onder ‘ooit’. Met leiderschap over jezelf kies jijzelf of iets centen kost of oplevert.

Wat doe ik ermee

Ooit hoorde ik op een laat tijdstip in de kroeg “Niet mauwen, maar bouwen”. Ik vertaalde dit met dat ik niet moet denken of anderen wat gaan doen, maar dat ik zelf gewoon moest proberen.
Soms kost zo’n actie me wat centjes, maar veel vaker levert met het de voldoening ( en centjes) van een geslaagd idee. En als ik me geslaagd voel, heb ik mee energie. Dat vertaalt zich in weer nieuwe ideeën. Ik hou mijzelf dus in stand. En daar ben ik niet slechter van geworden
Omdat delen vermenigvuldigen is ( denk daar maar eens over na) heb ik met twee anderen een cursusopzet gemaakt. Want waarom mijn kennis en ervaring voor mijzelf houden? Kijk eens op www.leiderschapcentiment.nl .

ICT tip

Je kunt in Word synoniemen voor een woord weergeven door het woord te selecteren en vervolgens op SHIFT F7 te drukken.

Vrijwilligerswerk

Maandelijks help ik de redactie van een Tilburgse wijkkrant, de OudNoord. Die wordt verspreid, je raadt het al, in de wijk Oud Noord. Een grote wijk, bestaande uit zeven aan elkaar gegroeide buurtschappen. Dit gebeurde aan het einde van de negentiende eeuw, toen de Tilburgse industrie booming was.
Nu is het niet meer zo booming. Ook hier zijn mensen werkloos of dreigen dit te worden. Ondanks de wat sombere tijd zijn veel inwoners actief als vrijwilliger. Een paar uur per week zetten zij zich belangeloos in voor anderen, het is een kleine bijdrage aan  een wat prettiger samenleving. Een keer per jaar verzorgt hun vrijwilligersorganisatie een etentje, that’s all.
Toch vermindert het aantal vrijwilligers snel. Niet omdat men de ander niet meer wil helpen, maar vanwege de Sociale Dienst.
Lezers van de OudNoord vertellen dat ze geen vrijwilligerswerk meer durven te doen.
Wanneer je werkloos bent en uiteindelijk in de bijstand terecht komt, dien je wat terug te doen voor je uitkering. En je mag geen dingen doen die een terugkeer naar betaald werk in de weg staan.
Kort door de bocht:
Werkloze vrijwilligers stoppen met vrijwilligerswerk, hun passie, omdat de Sociale Dienst dat zegt. De Sociale Dienst zoekt erna voor hen vrijwilligerswerk (WANT u moet wat terugdoen voor uw uitkering) en deze mensen gaan verplicht vrijwilligerswerk doen. Ergens op een plek waar hun passie niet ligt, waar ze zich niet begrepen voelen. Maar de Sociale Dienst kan  een controlevinkje zetten. Probleem opgelost.
Is  onze maatschappij daarmee gediend?

Wat doe ik ermee
Het verbaasde me dat aan de ene kant Sociale Zaken controleert en zelf vrijwilligerswerk zoekt, terwijl aan de andere kant er (ook door de overheid betaalde) organisaties zijn die vrijwilligerswerk in goede banen leiden en veel expertise hebben.
Maar dat die twee instanties niet tot een gezamenlijke aanpak komen.
Tijdens een sessie over samenwerking bracht ik het ter sprake en ergens ging een lichtje branden.
Met een beetje overleg kan de Sociale Dienst voldoen aan haar controleprotocol en kunnen werkloze vrijwilligers hun steentje blijven bijdragen op de plek waar hun passie ligt. Dus even een zetje gegeven en het besef kwam dat je door delen vermenigvuldigt.
Iets met communiceren, leren van elkaars ervaringen en een leercirkel van Kolb ofzo?

ICT tip
Windows8.
Zoeken in het startscherm ( tiles).
Waar voorheen ( dus t/m windows 7) onder de startbutton een zoekfunctie zat, vind je die niet meer op het Windows 8 startscherm. Hoe dan te zoeken?
Als je het startscherm voor je hebt, begin gewoon je zoekterm te typen. Windows 8 opent dan de zoekregel.

Wegkijken of oppakken?

Avond, Jaarbeursplein, Utrecht Centraal Station. Het  treinverkeer van Utrecht richting Den Bosch ( en Tilburg) gestremd. Als  alternatief nam de Interliner 401 naar Breda, en dan overstappen naar Tilburg.

Wachtende op de bus, werd mijn smartphone uit mijn handen geslagen door iemand zonder vaste verblijfplaats (mooi woord voor zwerver). Huh?

Ik kon twee dingen doen, telefoon weer oprapen en doen alsof er niks aan de hand was, of de man aanspreken. Wanneer ik ‘niks aan de hand’ zou doen, dan gaf ik me over aan wat velen doen; ‘het is onveilig op straat en we kunnen er niks aan doen’. Nee, dus de man achterna gegaan en gevraagd naar het waarom.

Hij was verbaasd dat ik hem aansprak en na dat moment begon hij te schelden en te meppen. Uithalen naar mijn neus. Ik veerde terug, maar liep niet weg, want weglopen is mij overgeven en mij neerleggen dat agressiviteit loont.  Ik bleef maar tegen hem praten, maar omdat ik al heel lang (schoolplein)niet meer had gevochten, kon ik zelf niet een gerichte mep geven. Hij veegde een keer over mijn neus, maar dat deed geen pijn. Het gekke was dat hij ook een stapje terugliep. Praten helpt dus, een beetje. Hij liep weg, ik weer terug naar de bushalte, toen kreeg ik nog een tik op mijn achterhoofd, kennelijk was hij toch niet echt weggelopen. Laf.

Twee mensen vroegen me hoe het ging. Dat was aardig. Een opmerking van eentje zette me aan het denken. Ze zei: er hangen hier toch bewakingscamera’s? Waarom komt er nou niemand? Volgens mij is dat nou juist het probleem van camera’s. Je spaart mensen (lees geld) uit om camera’s op te hangen, maar een camera kan niet fysiek op iemand afstappen. Een klassieke bromsnoragent: “Wat is hier aan de hand?” werkt veel beter. Een camera helpt misschien ACHTERAF om iemand op te sporen, maar dan is het feit al gebeurd. Een nepveiligheidsgevoel geven die dingen.

Echter waarom durven weinigen zich ermee te bemoeien? Kijk eens naar je eigen omgeving of team.  Wanneer iets gevraagd wordt dat niet echt leuk is, blijft het stil. Je hoort ook geen ‘ikke niet’. Weinig bereidheid om verantwoordelijkheid te nemen. Onze cultuur is dat veel beter of grootser moet. En dan wil je niet dat er je iets in de weg wordt gelegd. Jouw keuze is om het fijn te hebben, als de ander het minder heeft, of hulp nodig heeft, is het “ga maar naar iemand anders”. Want dan hoef je je niet bezig te houden met de sores van de ander. Teams opereren daarom regelmatig niet lekker. Dat heeft niks met kennis te maken, maar met de bereidheid eens te kijken naar de vragen en zorgen van de ander.

Wat doe ik ermee.
Naast dat ik niet wil wegkijken, en dat me dat nu dus letterlijk een tik op mijn neus en een kleine brilbeschadiging kostte, laat ik teamleden eens kijken naar de mens achter de collega. Een hele simpele oefening is om bij aanvang het beruchte namenrondje uit te breiden met de vraag: “Waar komt jouw naam vandaan?”. Mensen vertellen dan iets over hun afkomst en familie. Deze simpele vraag haalt barrières weg en genereert interesse ( en dus meer vertrouwen) in teams.

ICT tip
MS word.
Zoeken in een document kies je met de functietoets F5. Wil je je laatste zoekopdracht herhalen, gebruik dan de toetsencombinatie <Shift> en <F4>

Eigen regie

De laatste weken van het jaar zijn voor de een genot en voor de ander een zure appel.
De buitenwereld prikkelt je met kerstboodschappen (doen), voorbereidingen, dure en goedkope kerstbomen, zorgverzekeringen, nog snel een huis (ver)kopen, wie organiseert op het eventuele werk een kerstborrel en alles meer waardoor jouw ‘zalig nietsdoen’-gevoel ver weg is.

De een laat zich hierdoor helemaal gek maken, de ander loopt fluitend rond.
Over de oorzaken hiervan is genoeg gezegd en geschreven, maar voor diegenen welke langzamerhand verlangen naar rust, probeer eens wat tussen de hectiek door.

Want laat je je leiden door anderen, of durf je zelf iets te doen?
Kijk ’s ochtends eens naar je spiegelbeeld en vraag daaraan of het een leuke dag wordt vandaag. Nee?
Mooi, ga je bed weer in en sta over een uur weer op.
Oh, dat gaat niet omdat…….. Er zijn dus tig redenen dat je jezelf van alles oplegt waardoor je een eigen wens ( m’n bed weer in) niet waarmaakt.
“Ja maar, de kinderen moeten naar school, ik moet op tijd op mijn werk of afspraak zijn. Ik moet…”, vul maar in.
Door het Heilig Moeten stuw je je eigen bloeddruk naar de piek van een kerstboom.
Wie is daarmee geholpen? Je omgeving? Die ziet weer dezelfde stresskikker als gisteren.
Vraag eens aan diegenen om je heen welke als een oase van rust rondlopen: “Hoe doe jij dat nou?”. Het antwoord gaat in de richting: ‘Ik heb het even druk als jij, maar ik kies wat IK belangrijk vindt, en wat IK eerst wil doen”.

Door zo’n antwoord raak je weer terug op aarde.
Dus stel gewoon de vraag. De dingen die je wil doen blijven hetzelfde, maar nu heb jij de regie. De dingen moeten niks, jij bepaalt wanneer een ding wordt afgehandeld. Niet andersom.

Wat doe ik ermee
In groepjes mensen en teams zijn altijd mensen die van alles moeten. Die laat ik in een activiteit aan anderen vragen: ”Wat vind jij wat ik moet?”. Vaak is het antwoord: “Je moet van mij helemaal niks”. Dat antwoord is vaak al voldoende om rust te brengen bij de HeiligMoeters.

ICT tip
MS Word
Met een toetsencombinatie het lettertype of grootte veranderen:
Verander lettertype    CTRL+SHIFT+F

Teamprofiel: maak je keuze

Maandag zag ik  het TV- programma ‘de Slag om Brussel’. PR- experts vertelden daarin dat de EU een imagoprobleem heeft ( goh).
De oplossingen verschilden; eentje bleef hangen. Er moet een duidelijke leider en visie komen. Geen opsomming van wat een inwoner van een land aan de EU heeft, maar vertellen wat je ermee wint. En een duidelijke ‘smoel’. Geen bijeenkomst van grijze pakken.
Hoe dat dan moet gebeuren, dat bleef vaag.
Maar het werd me weer eens duidelijk:
Wanneer je samenwerkt en het is niet duidelijk wat wanneer door wie en waarom wordt gewerkt; het team een doormummelende grijze brij blijft. Geen pieken, geen Hoeramomenten en de passie staat in het archief.

Wil je dat jouw team het verschil maakt?

Gooi tijdens een teamoverleg die standaard agenda maar eens weg en doe het volgende:

1. Verdeel je team in twee groepen;
2. Elke groep maakt een advertentie waarin een nieuw teamlid wordt gevraagd;
3. Geef daarin aan wat voor persoon je zoekt;
4. Je zet dit op papier, flipover, Prezi of Powerpoint, want je laat het aan de andere groep zien;
5. Presenteer na 15 minuten je advertentie aan de andere groep. Die presentatie duurt maximaal vijf minuten. Want als je langer nodig hebt om de geschikte persoon te omschrijven, dan weet je eigenlijk nog niet wat je nodig hebt. Dan vertel je nl. een vaag verhaal;

 Inhoud

• Zet in je presentatie waar de persoon aan moet voldoen ( kennis, leiderschap, vriendelijkheid, binding, passie);
• Rangschik dit naar belangrijkheid;
• Motiveer elke keus.

 Presentatie

• Geef een bondige toelichting, dus maximaal vijf minuten;
• Ga in op verschil in rol dat leiders in een team hebben (toegewezen taken, naar zichzelf getrokken taken, volledigheid van team door alle taken bij elkaar).

Duidelijk? Bespreek dan weer in één groep ( je gehele team), wat jullie nog missen. Het is goed mogelijk dat alle genoemde aspecten al bij jullie aanwezig zijn. Maar dat je teamleden ( en jijzelf) nog niet alle vaardigheden laten zien. Bewaar de presentaties en bespreek nog eens een keer.

Zo, was dit een ander/ beter/ sneller/ doelmatiger teamoverleg dan anders?

Wat doe ik ermee

Teams die op cursus komen of ‘moeten’, vinden vaak dat ze allerlei mensen missen die iets kunnen dat zijzelf niet in huis hebben. Het blijkt regelmatig dat een team gewoon alles binnen handbereik heeft. Echter het is nooit besproken wie wat mag doen.

ICT tip

Microsoft Excel

Een handigheidje bij het typen in de cellen van een exceldocument.
Excel herkent getallen en  tekens  en maakt er bijvoorbeeld een datum of formule van. Zo’n zelfdenkend ding is niet altijd handig.

Wanneer je VOOR dat getal of teken een apostrof (‘) typt, dan laat Excel dat cijfer of teken gewoon staan. De apostrof zie je niet in de celopmaak of bij afdrukken, wel in de invoerregel, boven de kolommen.

Klagen of dragen?

“Het Nederlandse huishouden spaart te weinig”. Deze week kan ik er niet omheen, overal klinkt deze boodschap.
Het Nibud zegt dat je minstens € 3550,- achter de hand moet hebben. Voor kleine ellende als een kapotte wasmachine, tot een kapotte auto. In dat geval moet je een hogere buffer hebben.

In reacties op radio en tv hoor ik veel mensen zeggen: “Ja, dat is wel een goed, idee, maar…”. En in dat “maar” zit dan de boodschap verborgen: “Ik doe het niet”.
Wanneer je een ‘maar’ in je boodschap zegt, dan verzacht je het nieuws voor jezelf. En hoef je je er dus niet druk om te maken.
Iemand zei: “Goed dat ik het weet, maar het is te veel geld”. Oftewel; deze persoon heeft de boodschap al verworpen en hoeft er van zichzelf niet meer over na te denken.

Is het teveel geld, of teveel moeite? In één keer € 3550,- opzij leggen, dat is moeilijk. Echter, wanneer je denkt: “ik leg gewoon elke maand een tientje opzij”, dàt is voor jezelf  haalbaar en te bevatten. En dan doe je het ook.
Blijkt na een half jaar dat je dit tientje niet mist in je portemonnee, dan leg je voortaan twee tientjes opzij.
Mis je het wel, stop dan met opzijleggen. Je weet dan wel dat je in staat was een half jaar lang geld opzij te leggen. Je hebt het niet geprobeerd, maar gedaan. Want als je het geprobeerd had, dan was er niks gebeurd.
Proberen is nl. niks doen. Probeer te stoppen met roken; en je blijft roken. De kracht zit in woorden.

Heb je eens een idee en je zegt tegen iemand: “zeg zullen wij eens een keertje gaan…”. Dan gebeurt er verder niks.
Maar zeg je: Zeg, wij doen samen volgende week dinsdag…”; dan dwing je jezelf en de ander onbewust tot handelen.

Dus, sparen is niet moeilijk; eerlijk en duidelijk tegen jezelf zijn wel.
Wees eerlijk als je tegen jezelf praat. Daarna is handelen eenvoudig.

Wat doe ik ermee
Tijdens trainingen, (maar ook wanneer ik eens met vrienden wat wil doen), dan zeg ik kort wat de volgende stap is. Zonder bijwoorden zoals: wellicht, mogelijkerwijs, eventueel. Ook geen ‘lijdende vorm’, dus zullen, kunnen, etc.
Op deze manier activeert de groep, onbewust.
Ik schrijf dus niet: wordt de groep geactiveerd, want dat is weer de lijdende vorm.
Merk je het verschil?

ICT tip
Vaste spatie
Een vaste spatie voorkomt dat een regel wordt afgebroken tussen twee vast bij elkaar horende woorden. Een vaste spatie maakt je bijvoorbeeld wanneer een voorletter op de ene regel en de bijbehorende achternaam op de volgende regel zou komen.
Je maakt een vaste spatie door net het eerste woord de toetsen <Ctrl> en <Shift> in te drukken (vasthouden), op de spatiebalk te drukken en vervolgens de toetsen los te laten. Je ziet dan dat de woorddelen bij elkaar worden gehouden.